امیدوارم سال جدید رو بخوبی شروع کرده باشید.
امیدوارم امسال ردٌی که از خود باقی میگذاریم از دسته سوم باشه . ( یادداشت قبلی رو خوندی ؟)
امیدوارم امسال هیچ کجای دنیا جنگ و خونریزی نباشه .
امیدوارم امسال هیچ کس با شکم گرسنه نخوابه .
امیدوارم امسال هیچ کس مورد ظلم واقع نشه.
امیدوارم امسال هیچ کس آرزو به دل نمونه .
امیدوارم امسال همه مریض ها سلامتی خودشون رو بدست بیارن.
امیدوارم امسال همراه با رویش دوباره طبیعت دونه مهر و محبت توی دل همه آدم های کره زمین سبز بشه .
امیدوارم امسال .....
امیدوارم امسال .....
امیدوارم امسال .....
امیدوارم امسال .....
امیدوارم امسال .....
امیـــــــــــــــد واری چیز خوبیه !! نه ؟
راه رفتن روی برف را حتما تجربه کرده اید و نقش ِ آج ِ کفِ کفشتان را دیده اید.
آیا به ردٌ پای افراد دیگه هم توجه کرده اید ؟
متوجه شده اید که از روی آنها تا حدودی میشه به خصوصیات آدمهایی که از آنجا عبور کرده اند پی برد . مثلا زن بوده یا مرد ، سنگین وزن بوده یا نه ، عجله داشته و یا قدم زنان راه میرفته و خیلی از موارد دیگه ...!؟
بر اثر آمد و شد ، مسیری بر روی برف بوجود خواهد آمد که از آن پس اکثر افراد ناخودآگاه از آنجا عبور خواهند کرد.
ولی با اندکی تابش خورشید و گرم شدن هوا همه ردٌ پاها محــــــو خواهند شد !
در این دنیا هم انسانها رد پاهایی از خود بجا میگذارد که میتوان آنها را به سه دسته تقسیم کرد :
- دسته اول کسانی هستند که در طول مدت زندگی خود همیشه بر روی ماسه راه میروند ، که با وزیدن نسیمی ردٌشان از پیکر ذهن ها پاک خواهد شد.
- دسته دوم آدمهایی هستند که بر روی زمین محکم قدم بر میدارند و ردٌی که از خود باقی میگذارند آنقدر سطحی است وکم عمق که نمی توان آنرا احساس کرد و فهمید .
- دسته آخر که تعدادشان نسبت به دو گروه قبل اندک است کسانی هستند که وقتی راهی را میروند اگر به بن بست برسند و یا نتیجه مطلوب حاصل نشود ، بر میگردند و روز دیگر با فکری جدید و کارآمدتر دوباره مسیر را می پیمایند. و این عمل آنقدر ادامه پیدا خواهد کرد که زمین با آن همه سختی اش مجبور خواهد شد اجازه ورود بدهد و آنگاه جای پاهای فرد روی آن نقش می بندد و جاودانه خواهد شد که آن همچون فانوسی است برای رهرویی آیندگان تا شاید آنها هم بتوانند از آن دیوار بلند عبور کنند.!