1 -هنگامی که عشق دامن می گسترد ، کلام خاموش می شود . خبران خلیل خبران
2 - هفتمین قرار بچه های بلاگ اسکای در نهایت صفا و صمیمیت برگزار شد.
در حاشیه نشست های وبلاگی لازم دونستم به نکاتی اشاره کنم.
انتظار میرفت قرارهایی از این دست بار کیفی بیشتری داشته باشد. انتظار میرود که بیاییم نوشته های همدیگر رو مورد نقد و ارزیابی قرار دهیم( که این کار وقتی رو در رو انجام پذیرد تاثیر بیشتری نسبت به کامنت وبلاگی خواهد داشت ) ، و از مشکلات و موانعی که بر سر راه است صحبت شود .ولی دریغ .!
جوّ تا این حد صمیمی حیف است بی ثمر باشد.پتانسیل جمع بیش از اینهاست .
البته ناگفته نماند که گپ زدن ، قهوه خوردن و البته و صد البته بــــــــــرف بازی ( که انصافا به من کیف داد ) از ملزومات چنین نشست هایی است مخصوصا برای جلسات اول برای اینکه بچه ها بیشتر با هم آشنا بشن و همدیگر را پیدا کنند.
از نظر من هدف از چنین نشست هایی باید همان باشد که گفتم.و مسائل دیگر در حاشیه اند .
خب !
مشکل از کجاست ؟
اولین مشکل - چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی - ، مشکلی است که گریبان گیر تمامی اداره های مملکتمون شده و آن ضعـــــــف مدیریت وبلاگ قرار است.
اصلا قصد ندارم خدای ناکرده نسبت به دست اندرکاران آن بخصوص صــــــدر بی انصافی کرده باشم و حتی لازم میدونم همین جا از زحماتی که متحمل شده اند تشکر کنم ، ولی فکر میکنم بعضی از موضوعات گفته شود بهتر است !
شخصی ( یا اشخاصی ) که مسئولیت چنین امری را بر عهده میگیرد باید هدفی از تاسیس وبلاگ قرار داشته باشد .( که البته باید برای دیگران هم تشریح شود و همه نسبت به آن متفق القول باشند)
من همین جا سوال میکنم که آیا به هدفی که داشته اید نزدیک شده اید ؟؟؟
و همین سوال رو از شرکت کنندگان هم دارم .!
من به عنوان یکی از کسانی که در نشست ها شرکت کرده ام جوابم منفی است !! ( و البته از نظر دیگران بی خبرم ! )
شاید ( شاید که نه حتما ) وقتی صدر این نوشته را میخونه میگه ای امیــــد ـ ... چند دفعه گفتم که تو صحبت رو شروع کن !!
اصلا من قصدم این بود که این موضوع را به بحث بگذارم ولی وقتی جلسه را تا این حد بدون برنامه ریزی ( هرچه پیش آید خوش آید !) دیدم منصرف شدم و آنرا به الان و وبلاگم ارجاع دادم.
تا اینجای قضیه مستقیما به مدیریت قرار مربوط بود و موضوع دیگر که تعداد شرکت کنندگان است غیر مستقیم.
بدیهی است که هرچه تعداد حاضرین بیشتر باشد نتیجه حاصله کاملتر و جامع تر خواهد بود.
لازم است اشاره کنم که مطالب گفته شده از دریچه ذهن خودم است . شاید کسانی هم باشند که تا همین حد برایشان کفایت کند . ولی من را ارضاءنکرده و نمی کند.
امــــید است که قرار بعدی با برنامه ای منسجم تر و هدفمندتر برگزار شود.
3 - در پاسخ به سئوال هفته پیش کاملترین کامنتی که نوشته شده از وبلاگ یاس سفید است به قرار زیر :
اما درسی که از این حوادث میتونیم بگیریم اینه که بلاخره باور کنیم که فانی هستیم...باور کنیم ممکنه تا یه دقیقه بعد دیگه زنده نباشیم...باور کنیم ممکنه تمام خوشیهامون در یک لحظه به بدبختی تبدیل بشه...پس باید شکرگذار بود و قدر لحظات رو دونست.
من فکر کنم اینجوری بیشتر خوش میگذره ! تجربه ثابت کرده هر وقت قرار وبلاگی برنامه ریزی داشته کسل کننده بوده !!
امید عزیز سلام
تا حدودی با نظراتت موافقم.« هدف لازمه ی بقاست»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قرارهای ما هم بی هدف نیست...البته هر کسی به دنبال چیزی پا به هر عرصه ای میزاره.اما بهتره اهداف بیان بشه.امید داشتیم که اگر کسی صحبتی یا پیشنهادی داره بیان کنه اما خوب جمع دوستانه شاید مانع شد...چ.ن اونقدر بچه ها با هم دوست و صمیمی شدن که چیزای دیگه از یاد رفت.میدونی مهم هم همینه.ماها همدیگرو تا یه حری شناختیم و با خصوصیات فردی همدیگه خیلی آشنا شدیم.چند تامون روز بعد قرار جای دیگه رو گذاشتیم و این باعث شد تا تو این فرارا بفهمیم مشکل زندگیه طرف مقابل چیه و بعد کمکش کنیم.این یعنی بهترین هدف.یعنی اونقدر به هم نزدیک باشیم که درد هم رو دوا کنیم.تو این زمونه ی پر از
مشکل و گرفتاری این دو ساعت باهم بودن یه روحیه جدید به همه میده برای قشنگ کردن روزای آینده.ا
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اما در هرحال همه امید داتریم که در آینده روند بهتری به این ملاقاتهای دوستانه بدیم.
****** از تذکر بجای شما هم ممنون.به روی چشم.
با آرزوی موفقیت برای شما و با تشکر از لطفی که به من دارید
یاس سفید*/پرستو
سلام!
از اینکه بالاخره یکی پیدا شد و بی حساب هر چی ما دلمون میخواست بهمون بگه رو گفت خیلی خوشحالم!
خوشحالم از اینکه یه بار دیگه می بینم به بوته نقد کشیدن منصفانه هنوز در برو بچه هایی که میره یه روزی امیدهای این مرزو بوم باشن زنده است!
اما بی مقمه بیشتر میرم سر اصل مطلب !
من خیلی عادت ندارم به کسی یا چیزی حساب پس بدم ! اما بعضی وقتا میشه که آدم ها باید از حیثیت و برنامه های جمعیشون دفاع کنن! و فکر می کنم الان دیگه وقتشه که این کارو بکنم!
از اون لحظه ای که سحر یه علامت سوال بزرگ بالای سرم زیر برف خلق کرد تا اون لحظه ای که یاس سفید نسبت به صدر دچار تردید شد و تا اون زمانی که امید تصمیم گرفت صدر رو حذف کنه حتی در قالب شوخی های محرمانه زیر برف سفید / احساس کردم که دیگه جوهر خودنویس یارای ادامه دادن این متن نیست !
چون میخواست بنویسه از اولین قراری که همه بودن تا آخرین قراری که خیلی ها نبودن! جدای از اعتقادات و تیپ و شمایل هر کسی به دنبال هدفی قدم تو این راه گذاشته ! راهی که با هزار بدبختی و ترس و اظطراب تونستیم همه با هم به جایی برسونیم که هر چند کم تعداد اما بیشترین تعداد برگزاری رو داشت!
.... به نظرتون این جای تقدیر و تشکر نداره!
مه از برگزار کننده هاش بلکه از همه اون هایی که همت اومدن و داشتن بی هیچ کلک و ریایی!
...... یه نگاه به مسعود بکنیم بد نیست ! این همه راه رو برای چی میاد !؟ داشتم فکر می کردم شاید بیکاره! اما زیر برف با اون همه مشکل قطعا به نیت دیگه ای میاد! که هسچ ترفندی جز عشق و علاقه به بودن در کنار بچه ها نمی تئنه توجیه کننده حرکتش باشه! یا خیلی بچه های دیگه!
اما دلگیر شدن من از این بابت نیست که چرا اینقدر زود باید فیلد بشم ! ناراحتیم از این که آدم ها چرا فراموش نمیشن !
اگر بخوام یه آرزو بکنم میگم:... خدایا کمکم کن که فرامو ش بشم! آسان و راحت! برای همیشه و در همه جا!
ولی افتخار می کنم به بودن ها با همه بچه هایی که بی هیچ چشم داشتی و با صفا و صمیمیت خودشون لحظه های خاطره انگیزی رو برای همه فراهم کردن!
نمی دونم شاید این جمع بتونه در آینده به اهدافش برسه! اهداف زبا و زیباتری که ترسیم کرده بودیم!
با یک دنیا احساس و نیاز و افتخار!
دنیای کوچیکیه ! اینقدر که بعضی وقت ها فشار این قفس نا مهربان و رو بند بند اعضای بدنمون می تونیم حس کنیم !
از نقد صمیمانه و ابراز محبت بیکرانت صمیمانه سپاسگذارم!
موفق باشی و پایدار!
صدر
سلام وبلاگ زیبای داری من تازه کارم را شورع کرده ام امید وارم که به من سر بزنی******ممنونم یونس