به لبهایم مزن قفل خاموشی
که در دل قصه ای ناگفته دارم
ز پایم باز کن بند گران را
کز این سودا دلی آشفته دارم.*

بالاخره مدت تحریم به پایان رسید و  تصمیم گرفتم به زندگی عادی برگردم. از همگی تون عذر میخوام اگه بیخبر  رفتم .واقعیت این بود که یکدفعه تصمیم گرفتم خودم رو تحریم کنم نه تنها از اینترنت و وبلاگ نویسی بلکه از خیلی چیزها .!!!
دو ماهه سختی رو پشت سر گذاشتم. خیلی چیزها رو باید به خودم می قبولاندم که پذیرفتن هر کدومشون به تنهایی برام مشکل بود چه برسه به اینکه همگی پشت سر هم اتفاق بیفتند ( ارتباط شون با توقف وبلاگ نویسی بماند!!. )
از قدیم گفتن که بعد از هر سربالایی سرازیری هم هست حالا من کِی باید به قله سربالایی برسم خدا داند.!!!....
ولی مهم اینه که مطمئن باشی زمستان حتما میگذره و دوباره بهار میاد !مثل بهار  پارسال ، مثل پیارسال و......  . فکـــــــــــــر می کنم همین کافی باشه !
گرچه همه چیز تحت یک نظام نظم یافته ای در حال وقوع هست ، چه ما بخواهیم و چه نخواهیم . چه ما بدانیم و چه ندانیم درست مثل حرکت زمین به دور خورشید. مگه قبل از اثبات شدن آن توسط گالیله و بعد از آن تغییری کرده ؟
اصلا نمیخوام وارد مسئله جبر و اختیار بشم . حرفم اینه که درست فکر کردن و درک صحیح از واقعیت آدم رو خیلی  راحت میکنه . تجربه دو ماهه من این قانون رو تصدیق کرد.

از منست این غم که بر جان من است
دیگر این خود کرده را تدبیر نیست.! *

*شعر از فرروغ